| Okręty podwodne |
| Brytyjski "lotniskowiec" podwodny HMSM M 2 |
| ____________________________________________________________________________ - FACTA NAUTICA - dr Piotr Mierzejewski, hr. Calmont |
| ||| - Marynarka handlowa - Statki - Wraki - Okręty - Marynarka wojenna - ||| |
| Odwiedź Katalog OKRĘTY PODWODNE |
| HMSM M 2, początkowo monitor podwodny, później pierwszy "lotniskowiec" podwodny. Widoczny na fotografii dwumiejscowy wodnosamolot stoi przed hangarem zbudowanym w miejcu, gdzie stała armata kalibru 305 mm. The modified British submarine monitor HMSM M 2, converted by the end 1927 to carry a tiny floatplane. She was lost on January 26, 1932 with the loss of all aboard. Presumably, the hangar door have been opened before she had fully surfaced. |
HMSM M 2 był jednym z trzech podwodnych monitorów typu 'M' zbudowanych w Wielkiej Brytanii w końcowej
fazie I wojny światowej. Podobnie jak HMSM M 1, powstał w stoczni Vickers, Barrow-in-Furness. Budowę jego,
pod nazwą K-19, rozpoczęto 13 lipca 1916, zaś wszedł do służby jako M 2 14 lutego 1920. Ciekawostką jest brak
informacji na temat daty wodowania okrętu - zwracają na to uwagę Jane's Fighting Ships 1919 oraz Jane's Fighting
Ships of World War I. Sądzę, że okoliczności wodowania były celowo utajnione przez Admiralicję, gdyż budowę
monitorów podwodnych starano się utrzymać w tajemnicy przed Niemcami. Niemniej jednak, niektóre źródła jako
dzień wodowania podają datę 19 października 1918.
W końcu 1927 roku zdemontowano armatę kalibru 305 mm ustawioną przed kioskiem. W jej miejscu ustawiono
hangar i katapultę dla małego, dwumiejscowego wodnosamolotu rozpoznawczego Parnall-Peto. W ten sposób dawny
monitor podwodny przeszedł do historii jako pierwszy podwodny "lotniskowiec".
26 stycznia 1932 roku M 2 zatonął wraz całą załogą (60 ludzi) podczas ćwiczeń z użyciem wodnosamolotu.
Przypuszcza się, że drzwi wewnętrzne i zewnętrzne hangaru otworzyły się przedwcześnie, nim okręt całkowicie
wynurzył się. M 2 odnaleziono po ośmiu dniach. Podjęto próbę podniesienia go, która trwała nieomal rok. Wreszcie w
trakcie podnoszenia, gdy kadłub był zaledwie 6 metrów od powierzchni morza, zerwały się wskutek wichury liny i
ponownie opadł na dno. Niepowodzenie wpłynęło zniechęcająco na odpowiedzialnych za operację i zaniechano
ponowienia tej operacji. Obecnie wrak M 2 leży prosto, na głębokości ok. 30 metrów, na piaszczystym dnie, z
otwartymi drzwiami hangaru, w pozycji 50.34.60N i 02.33.93W. Wykorzystywany jest przez Royal Navy do
szkolenia operatorów sonaru.
Katastrofa M 2 spowodowało koniec programu eksperymentów brytyjskich z wyposażaniem okrętów podwodnych w
wodnosamoloty. Zaniechano również produkcji wodnosamolotów Parnall-Peto, zaprojektowaanych specjalnie dla
okrętów podwodnych. Eksperymenty z umieszczaniem wodnosamolotów na okrętach podwodnych kontynuowały
natomiast marynarki wojenne Francji (SURCOUF) i Japonii (typ I400).
fazie I wojny światowej. Podobnie jak HMSM M 1, powstał w stoczni Vickers, Barrow-in-Furness. Budowę jego,
pod nazwą K-19, rozpoczęto 13 lipca 1916, zaś wszedł do służby jako M 2 14 lutego 1920. Ciekawostką jest brak
informacji na temat daty wodowania okrętu - zwracają na to uwagę Jane's Fighting Ships 1919 oraz Jane's Fighting
Ships of World War I. Sądzę, że okoliczności wodowania były celowo utajnione przez Admiralicję, gdyż budowę
monitorów podwodnych starano się utrzymać w tajemnicy przed Niemcami. Niemniej jednak, niektóre źródła jako
dzień wodowania podają datę 19 października 1918.
W końcu 1927 roku zdemontowano armatę kalibru 305 mm ustawioną przed kioskiem. W jej miejscu ustawiono
hangar i katapultę dla małego, dwumiejscowego wodnosamolotu rozpoznawczego Parnall-Peto. W ten sposób dawny
monitor podwodny przeszedł do historii jako pierwszy podwodny "lotniskowiec".
26 stycznia 1932 roku M 2 zatonął wraz całą załogą (60 ludzi) podczas ćwiczeń z użyciem wodnosamolotu.
Przypuszcza się, że drzwi wewnętrzne i zewnętrzne hangaru otworzyły się przedwcześnie, nim okręt całkowicie
wynurzył się. M 2 odnaleziono po ośmiu dniach. Podjęto próbę podniesienia go, która trwała nieomal rok. Wreszcie w
trakcie podnoszenia, gdy kadłub był zaledwie 6 metrów od powierzchni morza, zerwały się wskutek wichury liny i
ponownie opadł na dno. Niepowodzenie wpłynęło zniechęcająco na odpowiedzialnych za operację i zaniechano
ponowienia tej operacji. Obecnie wrak M 2 leży prosto, na głębokości ok. 30 metrów, na piaszczystym dnie, z
otwartymi drzwiami hangaru, w pozycji 50.34.60N i 02.33.93W. Wykorzystywany jest przez Royal Navy do
szkolenia operatorów sonaru.
Katastrofa M 2 spowodowało koniec programu eksperymentów brytyjskich z wyposażaniem okrętów podwodnych w
wodnosamoloty. Zaniechano również produkcji wodnosamolotów Parnall-Peto, zaprojektowaanych specjalnie dla
okrętów podwodnych. Eksperymenty z umieszczaniem wodnosamolotów na okrętach podwodnych kontynuowały
natomiast marynarki wojenne Francji (SURCOUF) i Japonii (typ I400).
