| |
|
|
|
|
|
|
|
- MORZE | MARYNARKA HANDLOWA | STATKI | OKRĘTY WOJENNE | WRAKI | MARYNARKA WOJENNA | ŻEGLUGA -
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
| |
Wiktor Fiodorowicz Tamman - dowódca okrętów podwodnych
Виктор Федорович Тамман
(1903-1984)
|
|
| |
|
|
| |
|
|
---------Wiktor Fiodorowicz Tamman, jeden z bardziej znanych radzieckich podwodników czasu II wojny
światowej, urodził się 29 października 1903 roku w Moskwie. Po ukończeniu technikum morskiego w roku
1927, rozpoczął pracę na statkach handlowych ZSRR. Po kilku latach spędzonych na morzu, gdy przeszedł
kolejne szczeble hierachii, otrzymał patent kapitana żeglugi wielkiej. Wkrótce potem zainteresowała się
nim marynarka wojenna. W 1935 roku ukończył kurs dowódców okrętów podwodnych.
---------Służbę w siłach podwodnych ZSRR rozpoczął w 1935 we Flocie Czarnomorskiej, początkowo na
stanowisku zastępcy dowódcy D-4 (Д-4). Później, w latach 1936-37, pełnił tę funkcję na "szczukach"
SZCZ-204 (Щ-204) i SZCZ-207 (Щ-207), aż nadszedł dla niego czas samodzielnego dowodzenia
okrętami podwodnymi. Wpierw, od lutego do listopada 1937 dowodził SZCZ-210 (Щ-210), a potem przez
rok, od listopada 1937 do listopada 1938, D-5 (Д-5). Z dniem 22 listopada 1938 przeszedł do rezerwy.
Ponownie powołano go do czynnej służby jesienią 1940, tym razem we Flocie Bałtyckiej. 26 października
1940 powierzono mu dowództwo podwodnego stawiacza min L-20 (Л-20), znajdującego się jeszcze w
budowie w leningradzkiej Stoczni Bałtyckiej im. S. Ordżonikidze. Jednostki tej nie zdołano ukończyć przed
napaścią III Rzeszy na ZSRR. Przeprowadzona Kanałem Bałtycko-Białomorskim przeszła na wody Arktyki i
weszła do służby w brygadzie okrętów podwodnych Floty Północnej. Stało się jednak dopiero w roku 1942.
--------Dowodząc L-20, Wiktor F. Tamman czterokrotnie atakował torpedami jednostki niemieckie,
wystrzeliwując 21 torped. Dwa z tych ataków były skuteczne, a ich efektem było zatopienie dwóch
niemieckich transportowców, a mianowicie MUANSA (5472 BRT) i OTHMARSCHEN (7007 BRT; według
źródeł radzieckich - 7077 BRT). Oficjalnie dowództwo radzieckie uznało Tammanowi cztery zatopienia, lecz
dwa z nich nie znalazły po wojnie potwierdzenia.
|
Wiktor F. Tamman
Fotografia powojenna.
|
| |
--------Tamman dowodził okrętem podwodnym L-20 do roku 1944, a następnie
przeszedł do służby na lądzie. Krótko (parę tygodni? miesięcy?) pracował jako
naczelnik wydziału służby konwojowej w dowództwie Floty Północnej. Jeszcze
w 1944 podjął pracę dydaktyczną jako starszy wykładowca na uczelniach
kształcących oficerów sił podwodnych. W 1954 przeszedł na emeryturę.
--------Służbę w marynarce wojennej Związku Radzieckiego ukończył w stopniu
kapitana 1. rangi. Odznaczony pięcioma orderami i medalami. Zmarł 3 stycznia
1984 roku w wieku 81 lat.
--------We wspomnieniach swoich dowódców jawił się jako bardzo rozważny
podwodnik, małomówny, o raczej chmurnym obliczu.
|
|
|
| |
Wiktor F. Tamman na pomoście L-20.
Fotografia z czasów wojny.
|
|
| |
|
Zobacz także:
|
----------Władimir K. Konowałow - dowódca radzieckiego okrętu podwodnego L-3 (ros. Л-3), który zatopił w 1945 roku niemiecki statek GOYA.
----------Borys M. Malinin - radziecki konstruktor okrętów podwodnych
----------Aleksandr I. Marinesko - dowódca radzieckich okrętów podwodnych M-96 (ros. М-96) i S-13 (ros. C-13)
|
| |
| |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
