| |
|
|
|
|
|
|
|
- MORZE | MARYNARKA HANDLOWA | STATKI | OKRĘTY WOJENNE | WRAKI | MARYNARKA WOJENNA | ŻEGLUGA -
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
I-3
Typ 'JUNSEN 1' - Krążownik podwodny- II wojna światowa
|
| |
|
|
|
|
Japoński okręt podwodny I-3. Foto: przed 1929.
The Japanese submarine I-3. Launched: 8th June 1925. Commissioned: 30 November 1926. She was sunk on 9 December 1942 by USS PT-59.
|
| |
---------Japoński krążownik podwodny I-3 należał do typu 'JUNSEN 1', znanego też jako 'typ I-1'. Były to dwukadłubowe jednostki, zbudowane w stoczni
Kawasaki w Kobe, wzorowane na niemieckich krążownikach podwodnych z czasów I wojny światowej. Spośród czterech jednostek typu (I-1, I-2, I-3 oraz
I-4), żaden nie przetrwał II wojny światowej.
|
--------Budowę jednostki rozpoczęto 1 listopada 1923. Początkowo okręt oznaczano numerem '76', oznaczenie
alfanumeryczne I-3 otrzymał dopiero rok później, 1 listopada 1924. Ceremonia wodowania I-3 miała miejsce
8 czerwca 1925 roku. Do służby wszedł z dniem 30 listopada 1926. Od 15 listopada 1935 do grudnia 1936
przechodził modernizację, w wyniku której jego kioskowi nadano bardziej opływową linię.
--------W okresie międzywojennym na uwagę zasługują dwa wydarzenia w dziejach okrętu, oba zaszły w roku
1937. Pierwszym z nich, 18 maja w zatoce Sukumo (Shikoku), była wewnętrzna eksplozja. Spowodowała ona
śmierć jednego człowieka, a siedemnastu odniosło obrażenia. Niezbędny remont przeprowadziła wkrótce
potem stocznia marynarki w Kure. Drugim zaś wydarzeniem stało się uczestniczenie w konflikcie chińsko -
japońskim. Wtedy to, w dniach od 21 do 23 sierpnia I-3, razem z I-1, I-2, I-4, I-5 i I-6, osłaniał zespół
floty japońskiej złożony z pancerników HARUNA, KIRISHIMA, NAGATO, MUTSU oraz lekkiego krążownika
ISUZU. Zespół ten transportował oddziały wojskowe z Tadotsu (Shikoku) w rejon Szanghaju.
---------I-3 wziął udział w japońskim ataku na Hawaje. Był jednym z okrętów podwodnych floty cesarskiej,
zgrupowanych wokół archipelagu. Już 16 listopada 1941 w towarzystwie bliźniaczego I-2 opuścił bazę w
Yokosuka i 1 grudnia znalazł się w odległości 300 mil od Oahu. 7 grudnia, w dniu ataku na Pearl Harbor,
zajmował pozycję w cieśninie dzielącej Oahu i Kauai. Czatował tam na jednostki amerykańskie razem z I-2 i
I-3, jak się miało okazać - daremnie.
|
|
|
2135 t.
|
|
2791 t.
|
|
18 węzłów
|
|
8 węzłów
|
|
24400 Mm / 10 w.
|
|
60 Mm / 3 w.
|
|
2 silniki Kanpon
6000 KM
2 silniki elektryczne
2600 KM
|
|
97 x 9,2 x 4,8 m
|
|
92-94 ludzi
|
|
2x140/L50; 1 k.m. plot 13,2 mm
(do maja 1942 k.m. 7,7 mm);
6 wyrzutni torpedowych 533 mm
|
Maksymalne zanurzenie: ok. 60 m.
|
|
|
|
|
---------30 grudnia 1941 wykonał zadanie specjalne - ostrzelanie z artylerii pokładowej lądowych instalacji Nawilili Harbor na wyspie Kauai. Wystrzelił
dwadzieścia pocisków ze swoich dział 140 mm z nader mizernym skutkiem. Amerykanie ocenili wartość poniesionych przez nich strat na ... 500 dolarów!
---------Rok 1942 był ostatnim rokiem służby I-3. Operował w tym czasie, ze zmiennym szczęściem, na Pacyfiku, Oceanie Indyjskim oraz na wodach
australijskich. Pierwsze spotkania z jednostkami alianckimi nie tylko nie dawały załodze okrętu satysfakcji, lecz mogły nawet srodze deprymować. Tyczy
to zwłaszcza drugiego patrolu bojowego, przeprowadzonego na wodach australijskich. Patrol ten trwał od 22 lutego, gdy I-3 wyruszył z zatoki Staring
(Celebes), do przybycia do bazy w Penang na Malajach dnia 14 marca.
--------I tak, 23 lutego I-3, dowodzony przez Tonozuka Kinzo, natknął się na idący na powierzchni nieprzyjacielski okręt podwodny, lecz nie zdołał zająć
pozycji dogodnej do strzału torpedowego i okazja do odniesienia pierwszego sukcesu przepadła. 2 marca, również płynąc na powierzchni, spotkał parowiec
s/s NARBADA (wod. 1915, Union Steam Ship Company of New Zealand, 8988 BRT, 12200 DWT, 12 węzłów) i otworzył do niego ogień artyleryjski. Efekt
tego ostrzału był odwrotny do oczekiwanego - nie dość, że nie uzyskał ani jednego trafienia, ale został zmuszony do zanurzenia się, gdyż parowiec odgryzł
się niebezpiecznie z własnego działa pokładowego. Następnego dnia I-3 zaatakował inny nowozelandzki statek, eksploatowany także przez tego samego
armatora, a mianowicie ts/s TONGARIRO (wod. 1925, 8719 BRT, 12545 DWT, 14 węzłów). Po krótkim pościgu rozpoczął ostrzał statku, lecz historia
powtórzyła się. Statek odpowiedział swoją artylerią i Tonozuka wycofał się z walki. Kolejna okazja do odniesienia sukcesu nadeszła parę dni później, 6
marca. Amerykański okręt podwodny USS S-40 natknął się na I-3 i błędnie uznając go za jednostkę amerykańską USS STINGRAY, próbował nawiązać z
nim łączność. I-3, korzystając z tej pomyłki, niespodziewanie ostrzelał go ze swoich dział. Ostrzał okazał się po raz kolejny niecelny! USS S-40
szczęśliwie zdołał zanurzyć się i umknąć.
|
|
|
| |
---------W swój trzeci patrol okręt wyszedł po dwóch tygodniach postoju w Penang, 28 marca. Celem tego patrolu było atakowanie jednostek wroga na
obszarze Oceanu Indyjskiego, zwłaszcza w rejonie Cejlonu. Początkowo fatalna passa trwała zdawała się nie mieć końca. W odległości 150 Mm od Colombo
zaatakował brytyjski uzbrojony statek s/s ELMDALE (4872 BRT, 9225 DWT), należący do Morrison & Son, John, płynący z Karaczi do Colombo. Mimo
wystrzelenia 39 pocisków z dział 140 mm i 4 torped nie zdołał zatopić go ...
---------Nazajutrz załoga I-3 poznała wreszcie uczucie tryumfu. W rejonie około 300 Mm od Colombo, w pozycji 06.52'N i 76.54'E, wprost na strzał
torpedą wyszedł inny brytyjski uzbrojony statek, s/s FULTALA (5051 BRT, 8860 DWT, 11 węzłów), własność British India Steam Navigation Co. Ltd.
Parowiec wiózł ładunek węgla z Kalkuty do Karaczi. Trafiony torpedą typu '89' szybko zatonął. Cała załoga statku zdołała uratować się.
--------Po tym patrolu I-3 przeszedł remont, a w miejsce karabinu maszynowego kal 7,7 mm zamontowano mu przeciwlotniczy karabin maszynowy kal. 13,2
mm typu '93'. W swój czwarty patrol okręt wyruszył dopiero 11 czerwca 1942, kierując się do wyznaczonego rejonu u wybrzeży Aleutów. Patrol minął mu
bez godnych uwagi wydarzeń i 1 sierpnia powrócił do bazy w Yokosuka na kolejny remont. Kiepski stan techniczny jednostki, znaczne zużycie mechanizmów i
"wady wrodzone" znacznie ograniczały jej bojowe walory.
-------I-3 we wrześniu 1942 przeszedł do bazy w Truk. W kolejnych tygodniach pełnił rolę podwodnego transportowca i okrętu patrolowego. W ramach
swoich nowych zadań pięciokrotnie dostarczał zaopatrzenie dla japońskich wojsk na Guadalcanal. Za szóstym razem szczęście mu nie dopisało. 9 grudnia u
brzegów Guadalcanal, tuż po wynurzeniu się, napotkał dwa amerykańskie ścigacze torpedowe, USS PT-44 i USS PT59. Ten drugi wystrzelił w jego
kierunku dwie torpedy, z których trafiła rufę I-3. Silna ekplozja spowodowała błyskawiczne zatonięcie okrętu; na dno razem z nim poszło 90 członków
załogi. Amerykanie jeszcze przez półtorej godziny obserwowali stale powiększającą się plamę paliwa na powierzchni morza.
--------Nie wszyscy marynarze z I-3 zginęli ze swoją jednostką. Siła wybuchu czterech z nich, w tym oficera broni atryleryjskiej, rzuciła daleko w morze.
Zdołali oni dopłynąć do brzegów Guadalcanal i dołączyć do lądowych oddziałów japońskich odpierających amerykański desant.
|
| |
Zobacz także w Facta Nautica:
| Japoński krążownik podwodny I-7 | Francuski krążownik podwodny SURCOUF | oraz wiele innych w katalogu OKRĘTY PODWODNE.
|
| |
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
sztandary
|
|
