| - FLOTA HANDLOWA - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - FLOTA WOJENNA - |
 |
| OKRĘTY PODWODNE |
| Brytyjskie okręty podwodne typu 'R' |
odwiedź katalog OKRĘTY PODWODNE
|
| Widok z boku brytyjskiego okrętu podwodnego typu 'R'. |
|
| Brytyjskie okręty podwodne typu 'R' przeszły do historii jako pierwsze jednostki przeznaczone do zwalczania okrętów podwodnych przeciwnika. Pod względem zadań i kształtu kadłuba należy uważać je za prekursorów amerykańskich podwodnych atomowych okrętów podwodnych klasy 'Los Angeles'. Powstanie typu 'R' było reakcją Royal Navy na niezwykły rozrost sił podwodnych Niemiec. Niestety, zaczęły wchodzić do służby dopiero w ostatniej fazie wojny i nie dane im było wykazanie w walce swoich walorów. |
Okręty podwodne typu 'R' wybudowano według projektów
Admiralicji. Były to okręty jednokadłubowe, o kształcie
wrzeciona (ten kształt powtórzyły dopiero po kilkudziesięciu
latach atomowe okręty klasy 'Los Angeles'), koliste na przekroju
poprzecznym, o bardzo opływowym kiosku, i zazwyczaj pozbawione
działa pokładowego. W przedziałach dziobowych tych okrętów
zamontowano 5 potężnych hydroforów, które miały wykrywać
nieprzyjacielskie jednostki. Całkowitą nowością było, że okręty
typu 'R' rozwijały znacznie większą prędkość pod wodą niż w
wynurzeniu. Uzyskano to m.in. dzięki potężnym bateriom
akumulatorów o wielkiej pojemności. Zamontowane na niektórych
jednostkach działo pokładowe (76 lub 102 mm) było później
demontowane, aby zwiększyć opływowość kadłuba. Inne źródła
podają, że działa te były tylko w projekcie. Aż do 1938 roku,
okręty typu 'R' dzierżyły rekord szybkości w pływaniu
podwodnym. Zbudowanie kadłuba pod kątem uzyskania jak
największych prędkości w pływaniu podwodnym odbiło się jednak
wyraźnie na możliwościach manewrowych w pływaniu nawodnym.
Chris MARSHALL tak pisał o tym typie: "był wystarczająco
szybki, by dogonić niemieckie jednostki podwodne płynące na
powierzchni i zatopić je torpedami. Okręt miał niezwykle
opływową linię kadłuba, zbliżoną do jednostek typu „H".
Admiralicji. Były to okręty jednokadłubowe, o kształcie
wrzeciona (ten kształt powtórzyły dopiero po kilkudziesięciu
latach atomowe okręty klasy 'Los Angeles'), koliste na przekroju
poprzecznym, o bardzo opływowym kiosku, i zazwyczaj pozbawione
działa pokładowego. W przedziałach dziobowych tych okrętów
zamontowano 5 potężnych hydroforów, które miały wykrywać
nieprzyjacielskie jednostki. Całkowitą nowością było, że okręty
typu 'R' rozwijały znacznie większą prędkość pod wodą niż w
wynurzeniu. Uzyskano to m.in. dzięki potężnym bateriom
akumulatorów o wielkiej pojemności. Zamontowane na niektórych
jednostkach działo pokładowe (76 lub 102 mm) było później
demontowane, aby zwiększyć opływowość kadłuba. Inne źródła
podają, że działa te były tylko w projekcie. Aż do 1938 roku,
okręty typu 'R' dzierżyły rekord szybkości w pływaniu
podwodnym. Zbudowanie kadłuba pod kątem uzyskania jak
największych prędkości w pływaniu podwodnym odbiło się jednak
wyraźnie na możliwościach manewrowych w pływaniu nawodnym.
Chris MARSHALL tak pisał o tym typie: "był wystarczająco
szybki, by dogonić niemieckie jednostki podwodne płynące na
powierzchni i zatopić je torpedami. Okręt miał niezwykle
opływową linię kadłuba, zbliżoną do jednostek typu „H".
"Była ona charakterystyczna dzięki wybrzuszeniu na dziobie. (...) Okręt wyposażono w pojedynczy silnik wysokoprężny o
mocy 240 KM i silnik elektryczny o mocy 1200 KM. Do wału napędowego można było przyłączyć mały silnik pomocniczy ( o
mocy 25 KM). Na powierzchni i przy prędkości 8 w. R1 miał zasięg 2 tyś. Mm (3800 km). Konstrukcja okrętu była śmiałym
rozwiązaniem w sytuacji wojennej, mogącej przynieść Brytyjczykom zagładę. Ten wyprzedził o około 30 lat powstanie
efektywnych jednostek tego typu, przeznaczonych do zwalczania okrętów podwodnych. Jednak jednostki typu R1 pojawiły
się zbyt późno, by przynieść wymierne korzyści taktyczne. Tylko jeden okręt tego typu, R8, miał możność przeprowadzenia
akcji bojowej, jednak podjęty atak nie przyniósł rozstrzygnięcia z powodu wadliwych torped.".
Część jednostek typu 'R' wyposażono w wyrzutnie torpedowe kalibru 533 mm. Przeszły w ten sposób do historii
jako pierwsze brytyjskie okręty podwodne korzystające z torped tego kalibru.
Zamówienie złożono w grudniu 1917 roku na 12 jednostek tego typu, o numeracji od R1 do R12, jednak w sierpniu 1919
zrezygnowano z kończenia budowy R5 i R6 i rozebrano je na pochylniach w Pembroke. Przed końcem I wojny światowej
zdążyło wejśc do służby tylko siedem jednostek. Osiem spośród jednostek typu 'R' skreślono z listy floty już w styczniu i
lutym 1922. Najdłużej, bo aż do 1934 roku w służbie został HMS R4, zaś w lutym 1929 sprzedano na złom HMS R10.
HMS R3 | HMS R7 | HMS R10
mocy 240 KM i silnik elektryczny o mocy 1200 KM. Do wału napędowego można było przyłączyć mały silnik pomocniczy ( o
mocy 25 KM). Na powierzchni i przy prędkości 8 w. R1 miał zasięg 2 tyś. Mm (3800 km). Konstrukcja okrętu była śmiałym
rozwiązaniem w sytuacji wojennej, mogącej przynieść Brytyjczykom zagładę. Ten wyprzedził o około 30 lat powstanie
efektywnych jednostek tego typu, przeznaczonych do zwalczania okrętów podwodnych. Jednak jednostki typu R1 pojawiły
się zbyt późno, by przynieść wymierne korzyści taktyczne. Tylko jeden okręt tego typu, R8, miał możność przeprowadzenia
akcji bojowej, jednak podjęty atak nie przyniósł rozstrzygnięcia z powodu wadliwych torped.".
Część jednostek typu 'R' wyposażono w wyrzutnie torpedowe kalibru 533 mm. Przeszły w ten sposób do historii
jako pierwsze brytyjskie okręty podwodne korzystające z torped tego kalibru.
Zamówienie złożono w grudniu 1917 roku na 12 jednostek tego typu, o numeracji od R1 do R12, jednak w sierpniu 1919
zrezygnowano z kończenia budowy R5 i R6 i rozebrano je na pochylniach w Pembroke. Przed końcem I wojny światowej
zdążyło wejśc do służby tylko siedem jednostek. Osiem spośród jednostek typu 'R' skreślono z listy floty już w styczniu i
lutym 1922. Najdłużej, bo aż do 1934 roku w służbie został HMS R4, zaś w lutym 1929 sprzedano na złom HMS R10.
HMS R3 | HMS R7 | HMS R10