| STATKI i OKRĘTY ||| - Radzieckie okręty podwodne II wojny światowej - ||| MORZE i WRAKI |
| S-7 (ex N-7) okręt podwodny typu S |
| ___________________________________________________________________________ - FACTA NAUTICA - dr Piotr Mierzejewski, hr. Calmont |
| Okręty podwodne |
odwiedź katalog OKRĘTY PODWODNE
| Okręt podwodny S-7 podczas defilady na Newie w Leningradzie. Fotografia sprzed wybuchu wojny. The Soviet S-type submarine S-7 (ex N-7). Torpedoed and sunk by Finnish submarine VESIHIISI off Söderarm on 21 October 1943. |
|
Okręt podwodny S-7 (typ S) był przez cały okres
swojej służby jednostką Floty Bałtyckiej. Wybuch
wojny z Niemcami (22.6.1941) zastał go w składzie 1.
dywizjonu 1. brygady okrętów podwodnych (baza Ust-
Dvinsk, czyli Daugavgriva).
W roku 1941 odbył 3 patrole bojowe (22.6-24.6, 27.6-
22.7 i 27.10.-16.11).
W czasie 1. patrolu w Cieśninie Irbeńskiej, idąc na
powierzchni, około godz. 23.00, został zaatakowany
przez dwa niemieckie kutry torpedowe, S35 i S60.
swojej służby jednostką Floty Bałtyckiej. Wybuch
wojny z Niemcami (22.6.1941) zastał go w składzie 1.
dywizjonu 1. brygady okrętów podwodnych (baza Ust-
Dvinsk, czyli Daugavgriva).
W roku 1941 odbył 3 patrole bojowe (22.6-24.6, 27.6-
22.7 i 27.10.-16.11).
W czasie 1. patrolu w Cieśninie Irbeńskiej, idąc na
powierzchni, około godz. 23.00, został zaatakowany
przez dwa niemieckie kutry torpedowe, S35 i S60.
Wystrzelone przez Niemców, z dystansu 7-8 kabli, dwie torpedy minęły S-7 w odległości zaledwie 1-2 metrów od
lewej burty! Radziecki okręt zdążył zanurzyć się i uciec prześladowcom, ostrzelany jednak z broni maszynowej odniósł
pewne uszkodzenia.
W końcu lipca 1941 rozważano możliwość przerzucenia S-7 na wody Arktyki Kanałem Białomorsko-Bałtyckim, lecz
sytuacja na lądzie uniemożliwiła tę operację. We wrześniu zaplanowano inną trasę - okręt miał okrążyć cały Półwysep
Skandynawski, przerwać się przez cieśniny duńskie i przez Morze Północne i północny Atlantyk dotrzeć do radzieckiej
Arktyki. Ostatecznie i ten plan zarzucono.
Podczas 3. patrolu w 1941, S-7 wysadził agentów na brzegu Zatoki Narewskiej oraz ostrzelał z obu dział cele lądowe
w kilku estońskich miejscowościach. Ostrzał jego dotknął Toila (22 pociski 100 mm), Narva i Narva-Joesuu (71 - 100
mm i 90 - 40 mm), fabrykę w Aseri (30 - 100 mm) i dwa inne punkty na wybrzeżu (98 -100 mm i 92 - 45 mm).
16 grudnia 1941, podczas postoju w Leningradzie, odniósł uszkodzenia kadłuba od odłamków rozrywających się
w bezpośredniej bliskości niemieckich pocisków artyleryjskich. Remont jednostki przeprowadzono siłami załogi.
W 1942 S-7 wziął udział w ofensywie radzieckiej floty podwodnej, wychodząc na patrole bojowe, najpierw
w składzie pierwszego, a potem trzeciego eszelonu.
Pierwszy z tych patroli, trwający od 2 lipca do 12 sierpnia przyniósł znaczące sukcesy. Najpierw, 9 lipca na wschód od
wyspy Öland, niecelnie zaatakował dwiema torpedami, z położenia podwodnego, szwedzki statek NOREG (1431 BRT).
Tego samego dnia, będąc w położeniu nawodnym, jedną celną torpedą posłał na dno inny szwedzki statek,
MARGARETA (1272 BRT), transportujący węgiel do Szwecji. Dwa dni później, 11 lipca, zatopił wyładowany rudą
żelaza dla Niemiec statek LULEA, także płynący pod banderą szwedzką. 14 lipca zaatakował spod wody dwiema
torpedami dwa dalsze statki, lecz tym razem nie uzyskał trafienia. Kolejnym sukcesem okazało się zatopienie jedną
torpedą płynącego do Rygi statku KATHE (1599 BRT). Atak ten przeprowadzony został w położeniu nawodnym. Dwie
kolejne próby storpedowania statków, 30 lipca i 5 sierpnia, były nieudane, gdyż chybiły ostatnie torpedy. Mimo to, ten
ostatni atak zakończył się sukcesem, gdyż S-7 użył swojego działa 45 mm i zatopił fiński statek POHJANLAHTI
(682 BRT), płynący z Windawy z ładunkiem ziemniaków dla Finlandii. Za ten patrol, dowódca okrętu, kapitan 3 ranga
Siergiej Prokofiewicz Lisin, lata całe od zakończenia wojny, uhonorowany został tytułem Bohatera Związku
Radzieckiego ...
W swój ostatni patrol S-7 wyruszył 17 października 1942 roku. 21 października, u wejścia do Zatoki Botnickiej, na
wschód od szwedzkiej latarni morskiej Söderarm, w trakcie ładowania akumulatorów, został trafiony torpedą
wystrzeloną przez fiński okręt podwodny VESIHIISI. Finowie podnieśli z wody czterech członków załogi S-7. Wśród
nich był S.P. Lisin. Do momentu wycofania się Finlandii z wojny, pozostali w fińskiej niewoli. Po uwolnieniu, nie wrócili
już na okręty podwodne. Siergiej Lisin walczył jeszcze na froncie japońskim. Zmarł 5 stycznia 1992 roku.
lewej burty! Radziecki okręt zdążył zanurzyć się i uciec prześladowcom, ostrzelany jednak z broni maszynowej odniósł
pewne uszkodzenia.
W końcu lipca 1941 rozważano możliwość przerzucenia S-7 na wody Arktyki Kanałem Białomorsko-Bałtyckim, lecz
sytuacja na lądzie uniemożliwiła tę operację. We wrześniu zaplanowano inną trasę - okręt miał okrążyć cały Półwysep
Skandynawski, przerwać się przez cieśniny duńskie i przez Morze Północne i północny Atlantyk dotrzeć do radzieckiej
Arktyki. Ostatecznie i ten plan zarzucono.
Podczas 3. patrolu w 1941, S-7 wysadził agentów na brzegu Zatoki Narewskiej oraz ostrzelał z obu dział cele lądowe
w kilku estońskich miejscowościach. Ostrzał jego dotknął Toila (22 pociski 100 mm), Narva i Narva-Joesuu (71 - 100
mm i 90 - 40 mm), fabrykę w Aseri (30 - 100 mm) i dwa inne punkty na wybrzeżu (98 -100 mm i 92 - 45 mm).
16 grudnia 1941, podczas postoju w Leningradzie, odniósł uszkodzenia kadłuba od odłamków rozrywających się
w bezpośredniej bliskości niemieckich pocisków artyleryjskich. Remont jednostki przeprowadzono siłami załogi.
W 1942 S-7 wziął udział w ofensywie radzieckiej floty podwodnej, wychodząc na patrole bojowe, najpierw
w składzie pierwszego, a potem trzeciego eszelonu.
Pierwszy z tych patroli, trwający od 2 lipca do 12 sierpnia przyniósł znaczące sukcesy. Najpierw, 9 lipca na wschód od
wyspy Öland, niecelnie zaatakował dwiema torpedami, z położenia podwodnego, szwedzki statek NOREG (1431 BRT).
Tego samego dnia, będąc w położeniu nawodnym, jedną celną torpedą posłał na dno inny szwedzki statek,
MARGARETA (1272 BRT), transportujący węgiel do Szwecji. Dwa dni później, 11 lipca, zatopił wyładowany rudą
żelaza dla Niemiec statek LULEA, także płynący pod banderą szwedzką. 14 lipca zaatakował spod wody dwiema
torpedami dwa dalsze statki, lecz tym razem nie uzyskał trafienia. Kolejnym sukcesem okazało się zatopienie jedną
torpedą płynącego do Rygi statku KATHE (1599 BRT). Atak ten przeprowadzony został w położeniu nawodnym. Dwie
kolejne próby storpedowania statków, 30 lipca i 5 sierpnia, były nieudane, gdyż chybiły ostatnie torpedy. Mimo to, ten
ostatni atak zakończył się sukcesem, gdyż S-7 użył swojego działa 45 mm i zatopił fiński statek POHJANLAHTI
(682 BRT), płynący z Windawy z ładunkiem ziemniaków dla Finlandii. Za ten patrol, dowódca okrętu, kapitan 3 ranga
Siergiej Prokofiewicz Lisin, lata całe od zakończenia wojny, uhonorowany został tytułem Bohatera Związku
Radzieckiego ...
W swój ostatni patrol S-7 wyruszył 17 października 1942 roku. 21 października, u wejścia do Zatoki Botnickiej, na
wschód od szwedzkiej latarni morskiej Söderarm, w trakcie ładowania akumulatorów, został trafiony torpedą
wystrzeloną przez fiński okręt podwodny VESIHIISI. Finowie podnieśli z wody czterech członków załogi S-7. Wśród
nich był S.P. Lisin. Do momentu wycofania się Finlandii z wojny, pozostali w fińskiej niewoli. Po uwolnieniu, nie wrócili
już na okręty podwodne. Siergiej Lisin walczył jeszcze na froncie japońskim. Zmarł 5 stycznia 1992 roku.
