L-18, poźniej B-18
Podwodny stawiacz min - II wojna światowa - Operacja południowo-sachalińska
|
|
|
|
| |
|
|
Radziecki okręt podwodny L-18 na wodach Arktyki w 1942.
The Soviet submarine layer L-18. Arctic, 1942. Completed: 1939. Discarded: 1958.
|
| |
---------Budowę podwodnego stawiacza min L-18 rozpoczęto 30 grudnia 1935 roku w Leningradzie, w Stoczni nr 189 (numer
budowy 275). Okręt budowano w sekcjach, które po ukończemiu koleją przetransportowano do Władywostoku. Tam, w
Stoczni nr 202, sekcje zmontowano i okręt zwodowano 12 maja 1938 roku. Istniał projekt nadania mu nazwy SMIRNOWIEC.
---------Jesienią 1939 L-18 wszedł w skład radzieckiej Floty Oceanu Spokojnego, zasilając 43. dywizjon 4. brygady okrętów
podwodnych. Dokładnej daty tego wydarzenia nie mogłem ustalić, wobec różnic w źródłach rosyjskich, które podają 6, 24
września, a nawet 10 października.
---------Od 31 lipca 1938 do 11 grudnia 1941, okrętem dowodził Wasilij Iwanowicz Sawicz-Demianiuk (1907-1984), późniejszy
kontradmirał. Po nim dowództwo objął Iwan Aleksiejewicz Polikarpow (1910-1990), późniejszy wiceadmirał, zaś 7 lutego
1944 dowództwo jednostki objął Władimir Pietrowicz Cwietko (ur. 31.01.1913), późniejszy kontradmirał. Pozostał na tym
stanowisku do 11 grudnia 1947.
---------Na początku 1945 zaopatrzono okręt w hydrolokator Drakon-129.
---------Po wybuchu wojny z Japonią, L-18 wziął udział w operacji południowo-sachalińskiej. 22 sierpnia 1945 opuścił zatokę
Uliss i skierował się ku japońskiemu portowi Maoka (obecnie Chołmsk) na południowo-zachodnim wybrzeżu wyspy Sachalin. Na
jego pokładzie znajdował się 60-osobowy desant piechoty morskiej, który szczęśliwie osiągnął cel 25 sierpnia. L-18 wrócił
do bazy i na tej jedynej akcji zakończył się jego udział w II wojnie światowej.
---------10 czerwca L-18 przemianowany został na B-18 (B - skrót od ros. bolszaja podłodka). Skreślony z listy floty z dniem
18 kwietnia 1958 roku. Po rozbrojeniu przekształcony w jednostkę szkolno-treningową UTS-85 (УТС-85 czyli Учебно-
тренажерное судно - 85), ostatni raz widzianą przy nabrzeżu portu Fokino.
|
| |
________________
Huan C. 2000. La Flotte Rouge.- Marines Editions, Nantes.
Polmar, N. & Noot, J. 1991. Submarines of the Russian and Soviet Navies, 1718-1990.- Naval Institute Press, Annapolis,
-------Maryland.
Дмитриев В.И. 1990. Советское подводное кораблестроение.- Военное издательство, Москва, 1990г.
Ковалев Э.А. 2006. Короли подплава в море червоных валетов.- Центрполиграф, Москва, Санкт-Петербург.
Платонов А.В. Лурье В.М. 1999.- Командиры советских подводных лодок 1941-1945. Цитадель, Санкт-Петербург.
|
*****
Zobacz także:
Polak, Kazimierz Czarnowski, zaprojektował okręt podwodny dla cara Mikołaja I w 1825 roku [ >>> ]
Borys Malinin, radziecki konstruktor okrętów podwodnych [ >>> ]
ORP RYŚ - pierwszy polski okręt podwodny [ >>> ]
Kontradm. Władimir K. Konowałow [ >>> ]
L-55 - niezwykła historia [ >>> ]
|
|
___________________________________________________________________________
- FACTA NAUTICA -
dr Piotr Mierzejewski, hr. Calmont
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
|
