USS THRESHER (SS 200)
Amerykański okręt podwodny typu ''T" czyli "Tambor"
-    OKRĘTY WOJENNE     -      JACHTY     -     MARYNISTYKA    -      WRAKI   -    STATKI HANDLOWE    -
Amerykański okręt podwodny USS THRESHER (SS 200), jedna z dwunastu jednostek typu 'T'.
United States T-class submarine USS THRESHER (SS 200). Her keel was laid down 27 May 1939 at the Electric Boat Company of Groton,
Connecticut. Launched 27 March 1940. According to Paul H. Silverstone
"U.S. Warships of World War II" (1972): Displacement: 1,475/2,370
tons.
Dimensions: 307 1/4 x 27 1/4 x 13 3/4 ft. Machinery: 2-shaft Diesels, S.H.P. 5,400/2,740 = 20/8,7 knots. Armament: 10- 21 in. T.T. (6
bow, 4 stern); 1-5 in., 1-40 mm. guns.
Complement: 85. She received 15 battle stars and a Navy Unit Commendation for World War II service.
THRESHER  was struck from the Navy List on 23 December 1947, and sold for scrapping on 18 March 1848.
USS THRESHER zbudowany został w stoczni Electric Boat Company, Groton, Connecticut, jako jeden z dwunastu
okrętów typu TAMBOR (jeśli liczyć także jednostki typu
GAR). Położenie stępki miało miejsce 27 maja 1939, zaś
uroczystość wodowania odbyła się 27 marca 1940 roku. Wszedł do służby 27 sierpnia 1940. W momencie wybuchu
wojny z Japonią należał do najnowocześniejszych okrętów podwodnych US Navy.

      Jednostka brała udział w działaniach wojennych na Pacyfiku, odnosząc wiele sukcesów. Początek działalności okrętu
nie był jednak efektowny, a jego dowódę, Williama Lovetta Andersona, surowo ocenianiało dowództwo. Krytykowano go
za to, że "Stosunek zużytego czasu do osiągniętych sukcesów jest zdecydowanie za mały". Po pierwszym bojowym
patrolu,Andersson meldował o zatopieniu 30 grudnia 1941 roku frachtowca japońskiego o pojemności 4500 BRT w
okolicach wyspy Guam, na co potrzebował 6 (!) torped, z których tylko jedna była celna. Sukces ten wprawdzie uznano
mu, lecz po wojnie nie znalazł potwierdzenia. W czasie 3. patrolu, 10 kwietnia 1942, w pobliżu Jokohamy, zatopił
frachtowiec (tender ścigaczy torpedowych ?)
SADO MARU (ok. 3000 BRT). Uszkodzony bomabami THRESHER zdołał
dotrzeć 29 kwietnia do bazy w Pearl Harbor, a Anderson zrezygnował z dowodzenia nim (został wkrótce szefem
oddziału remontu okrętów podwodnych  w stoczni marynarki wojennej Mare Island koło San Francisco, gdzie miał
okazję remontować ciężko uszkodzonego THRESHERA).

Bardzo udanym był 9. patrol bojowy w styczniu 1944. Dowodził wówczas Duncan Calvin MacMillan, wówczas najstarszy
dowódca dużego frontowego okrętu podwodnego w
US Navy. Wpierw zatopił ogniem z dział trawler rybacki (ok. 150
BRT), a następnie zaatakował duży konwój, osłaniany przez lotniskowiec z silnym zespołem floty. W wyniku ataku, przy
kiepskiej pogodzie, zatopił cztery statki o łącznej pojemności 14523 BRT.

Dużym sukcesem zakończył się również 13. patrol.
THRESHER atakował konwój japoński, wystrzeliwując aż 23
spośród swoich 24 torped. MacMillan zgłosił zatopienie 4 statków i 2 niszczycieli. Po wojnie zaliczono mu jednak tylko
2 statki:
SAINEI MARU (5000 BRT) i SHOZAN MARU (2800 BRT).

13 grudnia 1945
THRESHER został zdemobilizowany. Powtórnie wszedł do służby czynnej 6 lutego 1946. Przez pewien
czas przewidywano go do testów z bronią atomową, z czasem jednak odstąpiono od tego zamiaru. Ostatecznie
skreślono okręt z listy floty 23 grudnia 1947 roku i sprzedano na złom firmie
Max Siegel, Everett, Massachusetts.