"Robinson" na bezludnej wyspie w Arktyce. ADMIRAL SCHEER i SIBIRIAKOW

OKRĘTY PODWODNE

STRONA GŁÓWNA

||| - MARYNARKA HANDLOWA - MORZE - STATKI - OKRĘTY WOJENNE - WRAKI - MARYNARKA WOJENNA - |||

Statki i okręty

Związek Radziecki

s/s ALEXANDR SIBIRYAKOV
- Rozbitek na bezludnej wyspie - II wojna światowa -

ALEXANDR SIBIRYAKOV tonie ogarnięty pożarem po walce z pancernikiem "kieszonkowym" ADMIRAL SCHEER.

-------ALEXANDR SIBIRYAKOV (pisownia według Lloyd's Register), legendarny radziecki statek, który zatonął po stoczeniu bohaterskiej walki z
niemieckim pancernikiem "kieszonkowym" ADMIRAL SCHEER został omówiony w Facta Nautica już przed kilkoma laty. Tutaj przedstawiamy niezwykłą
historię palacza z tego statku, którego historię opisał admirał Arsienij G. Gołowko (1906-1962), dowódca radzieckiej Floty Północnej w latach II wojny
światowej.

--------"... 30 września 1942 roku. Rytm życia codziennego na arktycznych
liniach komunikacyjnych zakłócony przez rajd pancernika ADMIRAL SCHEER
powrócił już do normy, kiedy z wyspy Dikson nadeszła wiadomość, że na
jednej z bezludnych granitowych wysepek Morza Karskiego, w akwenie, na
którym w nierównej walce z SCHEEREM zginął bez śladu parowiec
SIBIRIAKOW, odnalazł się uczestnik bitwy. Człowiek ten przeżył w
samotności jako polarny "Robinson" cały miesiąc. Nazywał się Pawieł
Iwanowicz Wawiłow. Służył on na SIBIRIAKOWIE jako palacz, pochodził z
Sotombały, przedmieścia Archangielska, rdzenny mieszkaniec północy -
Pomorzanin. Spostrzeżono go z pomostu statku SAKKO idącego z Zatoki
Tiksi na Dikson, lecz zabranie go z wyspy uniemożliwiała idąca z morza duża
fala. Kapitan statku zameldował o tym zaraz po przybyciu na wyspę Dikson,
skąd wysłano samolot. Po upływie trzech dni "Robinsona" zabrał z wyspy pilot-
polarnik Czieriewiczny i przywiózł go na Dikson, gdzie Wawiłow opowiedział o
szczegółach bitwy i zaginięciu SIBIRIAKOWA. Okazało się, że nie wszyscy
członkowie załogi zginęli. Sam Wawiłow pozostawał jeszcze na pokładzie
ogarniętego przez pożar statku, rozstrzelanego przez hitlerowców za
odmowę spuszczenia bandery radzieckiej, gdy w pewnej chwili spostrzegł
niedaleko burty kuter spuszczony z SCHEERA. Kuter zbliżył się do łodzi, w
której była grupa członków załogi SIBIRIAKOWA. Hitlerowcy zastrzelili
jednego z marynarzy, pozostałym zaś kazali przesiąść się z łodzi na kuter i
zawieźli na SCHEERA."

Niemcy obserwują ostatnie chwile SIBIRIAKOWA.

--------"Tego, czy był wśród nich kapitan Kaczarawa, palacz nie wiedział. Spośród wszystkich, którzy znajdowali się w łodzi, spostrzegł i zapamiętał dwóch:
radiotelegrafistę z SIBIRIAKOWA, Szerszawina, i kierownika stacji polarnej, geologa Zołotowa. Słyszał jednak, jak mówiono na pokładzie w końcowej
fazie bitwy, że kapitan poległ lub jest ciężko ranny. W chwili gdy statek zaczął szybko tonąć, Wawiłow wyskoczył za burtę. Nie zdążył on jednak odpłynąć na
bezpieczną odległość i został wciągnięty przez wir, jaki wytworzył tonący statek. Zdołał jednak wypłynąć, chwytając przypadkiem za pustą skrzynkę, razem
z którą został wypchnięty na powierzchnię morza. Dwóch pozostałych marynarzy, wciągniętych przez wir razem z Wawiłowem, utonęło. Później dopłynął on do
łodzi, z której hitlerowcy przed kilkoma minutami przemocą przesadzili na kuter usiłujących się ratować członków załogi SIBIRIAKOWA i uprowadzili na
SCHEERA. Po wdrapaniu się na łódź Wawiłow rozpoznał w zabitym przez faszystów marynarza swego kolegę z wachty - palacza Matwiejewa, po czym zaczął
wiosłować w kierunku granitowej wysepki. Po drodze wyławiał z morza wszystko to, co wypłynęło na powierzchnię po zatonięciu SIBIRIAKOWA i mogło się
do czegoś przydać. Wylądowawszy na wyspie, przebiedował na niej w samotności trzydzieści cztery dni." Cytat pochodzi z książki: A. Gołowko, "Wojna za
kręgiem polarnym", tłum. Zdzisław Boczkowski, Wydawnictwo MON, Warszawa 1964, str . 122-123.